Διαφαίνεται συνολική συμφωνία Ρωσίας-ΗΠΑ-Ισραήλ: Μετά τη Συρία ακολουθεί η Ουκρανία και έπεται ΤΕΛΙΚΗ συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική περνά σε νέα φάση όπου το υπουργείο Οικονομικών αποκτά μεγαλύτερη σημασία από το Πεντάγωνο..
Του Νίκου Σταματάκη
Τώρα που ο κουρνιαχτός από τη «χρήσιμη σύγκρουση» στη Συρία έχει αρχίσει να καταλαγιάζει γίνεται καθαρότερη η μεγάλη εικόνα και μπορούμε πλέον να επιχειρήσουμε να πούμε ποιοί αποκόμισαν κέρδη και ποιοί έχασαν. Περιδιαβάζοντας αναρίθμητες αναλύσεις που δημοσιεύονται καθημερινώς στον ελληνικό και διεθνή τύπο, αγαπητοί αναγνώστες μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο κυριώτερος ηττημένος κατά την προσωπική μου γνώμη θα είναι τελικά το αμερικανικό βαθύ κράτος, που ενεργεί υπέρ των συμφερόντων του «κόμματος του πολέμου», του περίφημου «βιομηχανικού στρατιωτικού συμπλέγματος».
Που βασίζουμε την εκτίμηση μας ότι πρόκειται για ήττα του «βαθέος κράτους»; Είναι κοινή η πεποίθηση της πλειοψηφίας των αναλυτών των διεθνών σχέσεων ότι στην περίπτωση της πρόσφατης σύγκρουσης στη Συρία υπήρχε όχι απλά συνεννόηση αλλά προσχεδιασμός μεταξύ των κυρίων δυνάμεων της περιοχής, δηλ. από τη μια πλευρά της Ρωσίας και από την άλλη των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Δεν πρόκειται για κάποια εικασία αλλά για μια πολύ ευρέως μεταδοθείσα είδηση τον τελευταίο χρόνο. Η συνεργασία ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο με την παράδοση στο υπ.Εξωτερικών του Ισραήλ τρισέλιδου non-paper από το δεξί χέρι του προέδρου Πούτιν, τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας κ.Νικολάι Πατρούσεφ. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις πραγματοποιήθηκαν τριμερείς συναντήσεις τον Ιούνιο και τον Αύγουστο όπου συμμετείχαν εκτός του κ.Πατρούσεφ, από πλευρά ΗΠΑ ο Τζον Μπόλτον και από πλευρά Ισραήλ ο κ.Μειρ Μπεν Σαμπάτ, σύμβουλοι Εθν.Ασφαλείας αντίστοιχα.
Το πρώτο και καθαρότερο αποτέλεσμα – κάτι που φημολογούνταν από μήνες – το είδαμε επί του εδάφους πρόσφατα: Αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων (τουλάχιστον στα βόρεια της ανατολικής Συρίας) με ταυτόχρονη αποχώρηση των ιρανικών δυνάμεων από όλο το συριακό έδαφος. Να θυμίσουμε εδώ ότι πριν ένα περίπου χρόνο οι ιρανοί είχαν φτάσει να έχουν βάσεις περίπου 10 χλμ από τα σύνορα του Ισραήλ; Αυτή η συμφωνία εξηγεί και την «άκρα του τάφου σιωπή» από πλευράς Ισραήλ στη διάρκεια των τελευταίων δύο εβδομάδων… Γιατί να μιλήσουν αφού η βασική τους επιδίωξη είχε εκ των προτέρων εξασφαλιστεί;
Βέβαια έμενε σε όλους μας η απορία γιατί το Ισραήλ «εγκατέλειψε» τους Κούρδους όταν είναι γνωστό ότι είχε επενδύσει πολλές δεκαετίες και αρκετά χρήματα στην υπόθεση «Συριακό Κουρδιστάν». Το Ισραήλ είχε επενδύσει στους Κούρδους πολύ περισσότερα από τις ΗΠΑ, οι οποίες μόνο τα τελευταία χρόνια συμμάχησαν μαζί τους για να διορθώσουν τα σφάλματα της πολιτικής Ομπάμα-Χίλαρι και το φιάσκο της επιχείρησης της CIA Timber Sycamore… Επρόκειτο για μια καθαρή αλλαγή πολιτικής από τον πρόεδρο Τραμπ που δυσκολεύονται να σημειώσουν οι «αντικειμενικοί» αναλυτές: ήταν ο Τραμπ που ανέστειλε την χρηματοδότηση της Αλ Νούσρα στη Συρία για να διώξουν τάχατες την ΙΣΙΣ, ενώ ο αληθινός τους στόχος ήταν ο Ασαντ…
Οταν η κυβέρνηση Τραμπ ξεκαθάρισε προς τη ρωσική πλευρά ότι ο στόχος της πλέον δεν ήταν ο πρόεδρος Ασαντ αλλά η ΙΣΙΣ, τότε η Ρωσία από αντίπαλος επί του συριακού εδάφους έγινε συνεργάτης, επειδή η ίδια φλέγονταν εξίσου – αν όχι περισσότερο λόγω εγγύτητας – από την ανάγκη να ηττηθεί ο ΙΣΙΣ. Και επειδή τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την συμβολή των Κούρδων στη μεγάλη ήττα του ΙΣΙΣ δεν ήταν ποτέ δυνατόν να φανούν τόσο «αχάριστοι» ώστε να τους εγκαταλείψουν. Και μάλιστα όταν με τους κούρδους εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους: έλεγχος των ισλαμιστών αλλά και δυνητική αποσταθεροποίηση (και επομένως έλεγχος) της Τουρκίας και του Ιράν… Η στήλη αισθάνεται δικαιωμένη που στην πρώτη κιόλας ανάλυση για τα γεγονότα στη Συρία σημειώσαμε με ΚΕΦΑΛΑΙΑ ότι «σε καμία περίπτωση οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν τελικά τους Κούρδους». Τα γεγονότα μας δικαίωσαν επειδή είναι ήδη φανερό ότι μεγάλες πετρελαιοπηγές γύρω από την Ντει Ες Ζορ τίθενται υπό τον έλεγχο των Κούρδων με τη παρουσία σε μόνιμη βάση(!) αμερικανικών δυνάμεων (ενώ το καθεστώς Ασαντ θα παίρνει μέρος των κερδών). Επίσης μόλις χθές ανακοινώθηκε ότι ο πρόεδρος Τραμπ προσκάλεσε τον ηγέτη των Κούρων της Συρίας κ.Μαζλούμ Αμντι στο Λευκό Οίκο (!!) προκαλώντας την μήνι των Τούρκων!
Ενα-ένα λοιπόν τα επικοινωνιακά τερτίπια του «βαθέος κράτους» καταρρίφθηκαν σαν χάρτινος πύργος…. Ούτε «οι Κούρδοι εγκαταλείφθηκαν», «ούτε η Αμερική αποχώρησε από τη Συρία», ούτε προπαντός ηττήθηκε. Πώς νοείται αμερικανική «ηττα» στη Συρία που από την εποχή της Σοβιετίας δεν ανήκε στην δυτική σφαίρα επιροής; Η ήττα ήταν του «βαθέος κράτους» που με τα επικοινωνικά τεχνάσματά του προσπαθεί μάταια να κερδίαει στον πόλεμο κατά του Τραμπ… Μάλιστα επειδή είναι ολοφάνερα αδύνατο – με τα σημερινά δεδομένα – να χάσει ο πρόεδρος Τραμπ τις εκλογές του 2020, προσπαθούν απεγνωσμένα να τον ρίξουν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο…
Οταν θα γίνουν γνωστά και τα άλλα σημεία της τριμερούς συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσίας-Ισραήλ τότε θα καθαρίσει ακόμα περισσότερο η εικόνα του τι ακριβώς συνέβη στη Συρία: 1) Οι Κούρδοι όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκαν αλλά εξασφαλίστηκε ότι θα διατηρήσουν σημαντική αυτονομία, αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις (με το προκάλλυμα του συριακού κράτους) και σημαντικά έσοδα από το πετρέλαιο. Ετσι θα είναι έτοιμοι να αξιοποιήσουν την επόμενη ευκαιρία… 2) Το Ιράν αποχωρεί πλήρως από την Συρία και έτσι το Ισραήλ αποφεύγει τον άμεσο κίνδυνο. Στο βάθος διαφαίνεται ότι ΗΠΑ-Ρωσία έχουν αποφασίσει ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει πυρηνικά όπλα – το οποίο ασφαλώς εξηγεί και την «απόλυτη σιωπή» του Ισραήλ… Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της υπόθεσης… 3) Το τελευταίο αυτό θα γίνει πραγματικότητα μόλις ολοκληρωθεί το δεύτερο μέρος της συμφωνίας που τώρα είναι κρυφό – και αφορά την Ουκρανία. Είναι γνωστό ότι ήδη ο πρόεδρος Τραμπ διαβεβαίωσε τον πρόεδρο Πούτιν ότι δεν τίθεται θέμα Κριμαίας, η οποία θα περάσει οριστικά στην ρωσική επικράτεια. Η ρωσόφωνη Ανατολική Ουκρανία είναι ήδη αυτόνομη. Απομένει βέβαια ρύθμιση του υπολοίπου της Ουκρανίας, μεταξύ των οποίων και η διευθέτηση του «εκκλησιαστικού»… Δεν νομίζουμε ότι ήταν τυχαία η συνάντηση Ελπιδοφόρου-Ιλαρίωνα πριν λίγες μέρες. Και οι δύο έχουν στενότατες σχέσεις με τα αντίστοιχα υπουργεία Εξωτερικών, γεγονός που υποψιάζει για το «μη τυχαίο» της συνάντησής τους. Βάσιμη υπόθεσή μας είναι ότι, ακολουθώντας τη συμβουλή πλήθους συμβούλων και αναλυτών, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. θα διατηρήσουν μικρό ποσοστό επιρροής στην Ουκρανία – κυρίως στη δυτική όπου επικρατούν γερμανόφιλοι και νεοναζί. Ετσι η πολιτική Βαρθολομαίου-Καρλούτσου με τις εντολές Πάιατ και «βαθέος κράτους» θα οδηγηθεί στον κάλαθο των αχρήστων. (Σε παρένθεση: Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι φάδερ Αλεξ σύντομα θα αλλάξει χρώματα και ως χαμαιλέων που είναι θα προσεγγίσει τον πρόεδρο Τραμπ και τη «νέα κατάσταση» και θα αναφωνάξει προς το «βαθύ κράτος»: «Υπαγε οπίσω μου Σατανά…»).
Τελικά συμεράσματα: 1) Ανοίγει ο δρόμος για ΤΕΛΙΚΗ συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. 2) Με την επίλυση του συριακού και του ουκρανικού, η Ρωσία μπαίνει σε φάση συνεννόησης και τελικά συνεργασίας με τις ΗΠΑ τόσο στον ενεργειακό τομέα όσο και στην αντιμετώπιση της Κίνας. Οι δύο χώρες έχουν συμπληρωματικά συμφέροντα στα ενεργειακά: Η Ρωσία διαθέτει αμύθητο πλούτο στο υπέδαφός της – αλλά δεν διαθέτει την τεχνολογία και τα κεφάλαια που έχουν οι ΗΠΑ. Και οι δύο χώρες έχουν κοινό συμφέρον στην αντιμετώπιση της επεκτατικής Κίνας αλλά και στην μάχη κατά του εξτρεμιστικού Ισλάμ. 3) Τελευταίο και κυριώτερο, οι ΗΠΑ με την πολιτική του Τραμπ, περνούν σε μια νέα φάση όπου η οικονομία γίνεται βασικό εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, με το υπουργείο Οικονομικών να αναλαμβάνει σημαντικότερο ρόλο από το Πεντάγωνο…
Νίκος Σταματάκης, 25 Οκτωβρίου 2019, n.stamatakis@aol.com
