Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα του δημοσιογράφου Μάριου Πούλλαδου (16/02/2020) σχετικά με τη πρόθεση του Ισραήλ να κατασκευάσει πλωτή πλατφόρμα υγροποιημένου φυσικού αερίου (FLNG) στο κοίτασμα Λεβιάθαν, προέκυψαν κάποια υψίστης σημασίας ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα.

Συγκεκριμένα υπενθυμίζουμε ότι η δυναμικότητα του ισραηλινού κοιτάσματος Λεβιάθαν (με μέσο όρο δυναμικότητας περίπου 15,9 τρισ. κυβικά πόδια φ/α) μαζί με την δυναμικότητα των επιβεβαιωμένων κυπριακών κοιτασμάτων, που από κοινού θα διοχετευτούν στον EastMed, ήταν και παραμένει ένα κρίσιμο ζήτημα βιωσιμότητας του αγωγού. Είναι πολλοί εκείνοι –με πρώτους του Αμερικανούς– που υποστηρίζουν ότι τα ισραηλοκυπριακά κοιτάσματα δεν επαρκούν για να υποστηρίξουν τον αγωγό EastMed. Συνακόλουθα προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα:-Με ποιά λογική υπάρχουν σκέψεις για την κατασκευή τερματικού FLNG από τους ισραηλινούς, εάν και εφόσον ακόμη επιθυμούν την κατασκευή του EastMed;

-Μήπως τελικά ο EastMed προωθείται για άλλους λόγους και όχι απαραίτητα για να κατασκευαστεί;

Για την γεωπολιτική αξία του EastMed, ο ποίος αρχικά διαφαινόταν ως εργαλείο ανάσχεσης της πρόσβασης της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο, γράψαμε επισταμένως ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Προσφάτως όμως έγινε αλλαγή πλεύσης από μεριάς της Αμερικής και του Ισραήλ, που επιθυμούν ανοικτά και την Τουρκία να συμμετέχει στον EastMed με κάποιο τρόπο (σσ. συνεκμετάλλευση, δηλαδή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων), όπως διευκρινίστηκε ΕΔΩ και ΕΔΩ.

Το τελικό ερώτημα βέβαια είναι, μήπως τελικά αυτός ο «inclusive» σχεδιασμός ήταν εξ αρχής προαποφασισμένος, και αφού υπογράφηκε η τριμερής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ για τον EastMed -η οποία προωθήθηκε ως μέγα διπλωματικό επίτευγμα-, τώρα μας τον παρουσιάζουν ως την μόνη λύση για να αποφευχθεί μια πιθανή ελληνοτουρκική διένεξη;